woensdag 17 september 2014

Dag 48: woensdag 17 september: Captieux - Roquefort

Het eten was prima gisteravond, het jachtseizoen is weer begonnen dus volop eend op het menu. Eerst een groentesoep vooraf maar niet de groentesoep zoals wij die kennen. Diverse malen groentesoep gehad in Frankrijk en iedere keer weer anders. Daarna dus eend, in het groen met aardappelen erbij. Als toetje een fruitsalade.  Het smaakte allemaal prima maar de klantvriendelijkheid was ver te zoeken. Na het eten ging het licht uit in de bar.

Om half 8 staat mijn ontbijt klaar. Dat was goed, ook nog een lekkere vruchtencocktail erbij en om 8 uur ben ik het dorp al weer uit. De oude spoorbaan heeft één groot nadeel: geen rustpunt of verkooppunt van het één of ander.  Gelukkig drink ik voor vertrek koffie. Mijn koffiegebruik is dan ook meer dan gehalveerd.

Wat opvalt bij de oude spoorbaan: eerst een rij eikenbomen en daarna afwisselend dennenbomen, varens, gras en ga zo maar door. De snelweg die ik over moet steken hoor ik wel steeds, de A65. Na die oversteek eerst maar even een stop. Eentje met zicht op de snelweg. Prompt komen er 3 bussen langs, alsof Jakobus wil zeggen: straks mag je ook weer. De helft van mijn vakantie zit erop, Jannachien gaat vanaf nu aftellen.

 
Na de rust word ik welkom geheten in Les Landes. Dat betekent dat ik alweer een departement heb gehad. Het wordt wat afwisselender, minder bomen, meer maïs die ook geteeld worden voor de kolf.

 
Ze zijn druk aan het oogsten her en der.

Tijd voor een korte stop. Even later kom ik in Bourriot-Bergonce waar ik op een terras een langere stop hou. Lekker op een stoel!
Na deze rust weer verder voor de laatste 14 km. Die zijn pittig.




Het wordt warmer en ik ben die spoorbaan wel meer dan zat. Af en toe even een uitstapje naar links of rechts en dan zie je ineens allemaal veertjes liggen. Blijkt er een eenden fokkerij aan de rechterkant te zitten.






Maar het wil nog steeds niet opschieten. Om 16.30 uur ben ik dan eindelijk in Roquefort. Eerst een terras en daarna een bed. Dat loopt niet weg. Bij de Mairie sturen ze me naar een kroeg. Daar krijg ik een stempel en zij stuurt mij weer richting Mairie. Een stukje verderop is een refuge. Dit keer weer een hele ruime. Jean-Pierre ontvangt mij, hij is hier de hospitalero. Morgen naar Mont-de-Marsan, een etappe van 31 km. Hopelijk iets frisser en wat minder spoorlijn.


Spreuk van de dag:

'willen is kunnen'.
 
 


2 opmerkingen:

  1. Hé Dijkstra.
    Dag 47 hebben wij hier in de zonnige Fryske Wâlden kunnen lezen. Dan ben je net over de helft van de ingeplande tijd maar al ver over de helft van het aantal kilometers. Een opsteker, lijkt ons. Een paar weken geleden leek het die kant op te gaan, nu weet je het zeker. Wiebe links zegt dat hij zijn petje voor je afneemt.
    Een goedkope opmerking, als je die niet op hebt.
    Vanuit Roquefort zal het na Bayonne nog ongeveer 120 km zijn en dan is de Spaanse grens in zicht. Zo te lezen is het weer bij jou wel te vergelijken met het weer hier, het zal hier nu een graad of 5 kouder zijn.
    Je liep bij Captieux en dan kun je toch onderhand geen bos meer zien? Doorzetten Hein, dit gaat je vast lukken.

    Groet vanuit de Fryske Wâlden,

    De Hein(eken)ploeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk die foto van Roquefort. Ik sliep links in de hoek (niet op de foto).
    Geniet nog maar even van het vlakke land, na morgen is het voorbij en binnen een week zit je in de Pyreneeën.
    Bon courage

    BeantwoordenVerwijderen