Zondag 24 augustus: Anthien - Saint-Réverién

Gisterenavond om 19.30 uur eten. Zit je met 5 hollanders en 1 fransman aan tafel. Wat denk je wat de voertaal is: Frans.
Wat het menu betreft: vooraf een Indonesische tomatensoep, daarna rijst met Balinese boontjes, kerriesaus met ei, sla erbij en als dessert een hartige taart met pruimen uit eigen tuin.
Ik kon het niet laten, zoals wel vaker, om even te helpen met de afwas. Tijdens de afwas ook nog een goed gesprek met Arno en Huberta gehad.

Je begrijpt, ik heb heerlijk en goed gegeten.
De afgelopen weken heb ik ook goed gegeten maar volgens mij gisteren wat meer. Volgens  mij ben ik nog niet afgevallen. Kennelijk kan ik toch met minder eten toe ondanks de inspanningen die het lichaam levert of krijg ik thuis soms te veel?

Vanmorgen met zijn vieren ontbeten. Ook dat was heel gezellig. Arno en Huberta waren naar Vézelay om mensen op te halen die hun zouden helpen te verbouwen.
Voor de liefhebber: Google maar eens op l'Esprit de Chemin, daar vind je vast meer info.

L'Esprit le Chemin

Ik zou wel kunnen aarden op dit stekje.

Voor mijn credential, stempelkaart, krijg ik geen kant en klare stempel maar een zelfgemaakte, dus uniek.

Ook krijg ik een gebed mee in het Fries welke heel goed past bij het gedicht wat ik eerder heb geplaatst:

Pilger, nearne leit in wei foar dei.
Dyn eigen printen yn it sân
jouwe kar fan rjochting oan.
Rinnend makkest sels de wei.
Ast oer it skouder sjochst,
litte east- en noardewinen
dyn spoar hastich wer ferdwine.
Pylger, nearne leit in wei
dy binne allinnich mar
de ribbels fan de see.

Antonio Machado

 

Goed 8 uur vertrek ik richting Corbigny. Daar ben ik al om 10.30 uur.
Even wat mondvoorraad inslaan en tijd voor een pauze voordat de volgende etappe begint. De schelp op de foto vind je als routewijzer onderweg.

 

Daar zie ik ook deze spreuk van Voltaire op Hotel de Ville staan, klik maar eens op de foto. Deze is vast nog wel bekend van de geschiedenislesssen van vroeger.

 

Na de rust loop ik weer door mooie landschappen. De fotografen onder de lezers zouden tijd te kort komen om al het moois onderweg op de foto te zetten. Daarom maak ik niet teveel foto’s. De beelden komen op de harde schijf in mijn hoofd te staan, een onuitwisbare herinnering.
 

Na weer 8 km een rust. Ik ga op dit bankje zitten, in gedachten en genietend van dit uitzicht.

 

 

 

De hele dag is de route wat heuvelachtig en dat stapt makkelijk weg maar het laatste stuk naar Saint-Réverién is weer een pittige klim.

Als ik bij de refuge aankom is de deur open, er worden dus mensen verwacht. Ik zet mijn rugzak maar binnen en we zien wel wat het wordt.

 

 

In de keuken staat in ieder geval genoeg voorraad en ook de koelkast is goed gevuld met eten en drinken.

 

Ja, Jacobus zorgt goed voor mij!

 

 

 

Heimwee, nee, dat heb ik niet en dat is ook niet het juiste woord. Het is alleen jammer dat ik dit alles niet live met mijn gezin kan delen.
Dankbaar ben ik wel dat mij dit gegund wordt en dat ik dit kan en mag doen.

  

Voor wat betreft mijn schoenen, die moeten het nog een tijd volhouden, ik zal wel zien hoe het komt.
Morgen naar Guerigny, ongeveer 30 km.

Otte Verbeek en Beerd Port: gefeliciteerd alvast voor morgen.