Zaterdag 16 augustus: Sézanne - Bagneux

Gisteren heb ik voor de makkelijke route gekozen. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Is dat synoniem voor mij?

Ik denk het wel. Ik probeer in ieder geval deze trip ook eens voor de moeilijke manier te kiezen.

De Nederlandse dames die ik trof vroegen of het niet eenzaam is. Mijn antwoord was nee. Eenzaam ben je als er niemand is die naar je omkijkt, alleen is was anders. Ik denk dan regelmatig aan dit gedicht

Voetstappen in het zand

Ik droomde eens en zie ik liep
aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heer liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door
en lieten in het zand
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik goed het spoor bekeek,
zag ik langs de hele baan
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan...

Ik zei toen: "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had;
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van mijn pad."

De Heer keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen 't moeilijk was,
toen heb Ik je gedragen."



onderweg naar Vindey

 

Vanmorgen na een goed ontbijt en de boodschappen gedaan te hebben weer op stap richting Vindey.

In Saudoy gepauzeerd en even later mag ik een oude spoorweg volgen voor een hele lange tijd.
Duidelijk is dat deze al lang niet meer in gebruik is en regelmatig vliegen er dan ook kwartels op die van mij schrikken.

Ook zie ik veel bessen langs het spoor. Ik vraag mij af of die eetbaar zijn. Bij twijfel afblijven, dat doe ik dan maar.

Verder hoor je alleen maar de stilte. Magnifiek!






Na een heel eind langs het spoor gelopen te hebben kom ik in Soyer. En wat hebben ze daar een mooi punt om te rusten!
Kreeg ik gisteren genoeg water van boven vandaag mag ik zelf de kraan opendraaien om mij hier een beetje op te frissen.











Nog 3 km naar Anglure. Wel weer langs het spoor maar nu over de verharde weg. Het is nog goed 3 km naar Bagneux, tijd voor een stop. Om 15.30 uur kom ik in Bagneux aan en vraag een Fransman of hij Jean-Lux Pergnot kent. Hij verwijst mij naar André en Agnes Benoist. Daar kan ik slapen en eten.



André en Agnes Benoist


André is een gepensioneerde boer. Ik voel me helemaal thuis.
Voor morgen regelen zij een slaapplaats voor mij vlak voor Troyes. Om precies te zijn slaap ik morgen bij de Soeurs Oblates in Saint-Parres-aux-Tertres. Dat betekent dat het morgen een lange wandeldag wordt, 37 km, maar we gaan ervoor.

Dan maandag maar wat minder kilometers stappen.