Dag 74: maandag 13 oktober: Villafranco del Bierzo - O Cebreiro

Na de zware gesprekken van gistermorgen besluit ik alleen te gaan eten omdat het kan. Als ik op het terras zit hoor ik alweer een zwaar gesprek. Gelukkig komt Frank uit Australië mij gezelschap houden en tref ik Kim ook weer. Het eten was: mixed salad, chiricosen en meloen na, weer eens wat anders.
Na het eten komen de Nederlandse dames nog een uurtje bij mij zitten om te praten, dus toch nog een druk avondje.

 

 

 

 

Als ik weer terug ben is het weer begonnen met regenen. In de albergue raak ik aan de praat met 3 Spanjaarden. Ze zijn vandaag gestart en hebben elkaar hier ontmoet. Alex en Marcia van Barcelona en Marcia van Madrid. Mooi dat de dames dezelfde naam hebben. Makkelijk te onthouden. Alex begrijpt wel Engels maar spreekt het slecht. M & M kunnen er beter mee overweg. Het is weer een mooie en leuke ervaring.

 

 

 

 

 

Net zoals Nadine zullen er vast meer mensen willen weten waar de gesprekken over gaan. Ze zijn heel divers. Het geloof en de zin van het leven, relaties in goede of slechte zin en ook over ziekte en gezondheid. Er zullen vast nog meer dingen zijn maar in het dagelijks leven neem je daar geen tijd voor of heb je daar geen tijd voor. Dat is het mooie van de camino.

 

Vanmorgen was het weer druk bij het ontbijt, de eersten verlaten om 7 uur de albergue al. Dat is ook mooi want er kunnen maar 15 personen tegelijk ontbijten. Zelf ga ik om 8 uur weer op pad, dan mag na 10 minuten de poncho aan. Ik ga de deur uit en sla rechtsaf. Er zijn er ook die een alternatieve route kiezen.

 

 

Tot 10 uur blijft het regenen. Dat stapt mooi snel door. Als ik de eerste rust heb ben ik al bijna halverwege. Na Las Heriasas gaat het even naar beneden via een rotspad en daarna flink omhoog. Dan is het ook weer begonnen te regenen, ik zet nog een tandje bij. Gelukkig maar, want ik haal 10 Fransen in die veel langzamer gaan.

 

 

Als ik in La Faba ben neem ik in een bar rust met een broodje ham. Als ik bijna weg wil komt de groep Fransen binnen. Dus ik heb nog even een echte rust gehad daarna is het gedaan met de rust. Een kippenhok is er niets bij. Tijdens de rust komt het met bakken naar beneden. Gelukkig is het bijna droog als ik weer op pad ga. De poncho krijgt de tijd om te drogen.

 

 

 

En we werden getrakteerd op een mooi uitzicht.

 

We, de Koreaanse Andrej en ik zijn elkaar tegengekomen en al samen pratend bereiken we om 14.30 uur O Cebreiro. Mijn eerste kennismaking met Galicië. Na het douchen snel op zoek naar een restaurant want ik heb best wel trek. Ik heb al vaker mijn twijfels gehad over de kilometers maar vandaag heb ik volgens het boek 30 km afgelegd. Ik ben nu in O Cebreiro. Morgen naar Samos als het meezit, we gaan het weer beleven.

 

Spreuk van de dag:

 

'delen is het mooiste gebaar'.