Dag 71: vrijdag 10 oktober: Hospital de Órbigo - El Ganso

Gisteravond eerst op zoek gegaan naar een restaurant en daar tref ik een Amerikaans echtpaar die hier zijn om hun 50-jarig huwelijk te vieren. Samen met hun heb ik gegeten en na het eten zijn we naar de meeting in de albergue geweest. Dat was wel een heftig iets, maar ook heel mooi. De priester vraagt of vertelt iets en één van de andere pelgrims vertaalt dat weer. We begrijpen het allemaal als de priester het over blaren, pijn en snurken heeft, daar is geen vertaling voor nodig. Ook hier weer een half volle kamer, 4 van de 8 bedden zijn bezet.

Ik heb weer een goede nachtrust gehad met veel zweten. Mijn bedoeling was vanmorgen een gebakken ei te nemen. Ik had de eitjes in de keuken achter gelaten tezamen met het brood. De eieren lagen al in de pan om gekookt te worden. Men dacht dat ze achtergelaten waren. Nu hoef ik geen zes gekookte eieren. De andere eitjes werden verdeeld over de rest van de mensen. Bij het ontbijt hadden we lekkere verse koffie en melk.

 

Klokslag 8 uur vertrek ik en ga toch de weg volgen. Na 10 km krijg ik een mooi zicht op Astorga.

Net voor Astorga moet ik via een nieuwe brug het spoor over.

Dan krijg ik even een kuitenbijter voor de kiezen om in het centrum te komen. Een mooi oud centrum, de Romeinen mochten hier al graag komen. In het centrum ben ik zo'n beetje de enige pelgrim, het is 10.45 uur. Waar is iedereen?

 

 

Voor de rust neem ik ruimschoots de tijd en voor mijn doen loop ik rustig door de stad en kijk om mij heen.


De pelgrims die ik hier tref zijn niet vooruit te branden en zeggen geen stom woord terug.

 

 

Als ik de stad verlaat komen de bergen in zicht, die zijn voor de komende dagen.
En 8 km verderop in Santa Catalina de Somoza, hou ik even een korte stop.




Daar tref ik een Spanjaard, Tomas. We praten even, hij gaat ook naar El Ganso, naar albergue Gabino. We hebben het even over wat nu na Santiago de Compostela. Beiden zijn we het erover eens dat de camino dan pas begint, wat neem je mee en wat doe je ermee.

 

Een ander ding dat veel voorbij gekomen is is de vraag: zou je de camino samen met je vrouw willen doen. Nee, was mijn antwoord. Je neemt de dingen van thuis mee op de camino en je neemt minder tijd voor de andere mensen. Als ik op de fiets zou gaan wordt het anders. Die treffen niet veel dezelfde fietsers, dan is het gezelliger samen. Deze albergue is een kleine, er kunnen max. 25 personen logeren en om 16 uur zijn er al 7 personen.

Collega's eet smakelijk ik neem er straks wel eentje op jullie.

Spreuk van de dag:

'lach en de wereld lacht terug'

(met dank aan Hans Wijnja)

 

Voor de afwisseling ook het lied van de dag erbij