The week after...oftewel...

Het is nu een week geleden dat ik aangekomen ben in Santiago de Compostella.
Aangekomen ben ik niet maar daarover straks meer.
Van zondag en maandag hebben jullie inmiddels ook kunnen lezen. Dus op naar dinsdag de dag van de terugvlucht.

Het was weer vroeg dag voor mij en weer een kwartier voor de wekker werd ik wakker. Ik stond dus ook vroeg buiten na mijn laatste noodontbijt, 2 chocoladebroodjes en een halve liter extran.
We, Lars en Jan, de broers van, gaan met de taxi naar het vliegveld. Voor de deur van hun albergue worden we opgepikt en binnen een half uur staan we op het vliegveld.
Daar eerst nog maar een uitgebreider ontbijt genomen met koffie con leche en jus d'orange.
Dan inchecken en het wachten begint, we vermaken ons wel met aapjes kijken en naar mensen kijken die al een half uur in de rij staan. Bang dat ze het vliegtuig missen terwijl het nog niet eens geland is.

 

Jannachien heeft een mooi plaatsje voor mij uitgezocht in het vliegtuig, zodat ik de zon nog een keer kan zien opkomen in het Spaanse land. Ook krijg ik nog een mooi uitzicht over de omgeving. Later als we boven de wolken vliegen weet ik het zeker: achter de wolken schijnt de zon. Ik denk dat deze een mooi plaatsje in huis krijgt. Als het dan weer een regenachtige dag is kan ik daar naar kijken.





Hoe dichter ik bij Nederland kom hoe vochtiger de ramen worden, niet aan de binnenkant door mij maar aan de buitenkant. Als we bijna bij Schiphol zijn kan ik de omgeving zien. Het ziet er inderdaad niet al te vrolijk uit voor mij in korte broek en t-shirt.









Uiteindelijk landen we om 11.28 uur. Snel de bagage ophalen, alleen dat valt wel tegen we mogen eerst de spieren nog los maken om bij de bagagehal te komen. Zodra we daar zijn komt de eerste bagage ook al op de band dus dat komt mooi uit.
Zodra ik mijn bagage heb eerst gedag zeggen tegen Lars en Jan, we treffen elkaar wel weer in december.

Op naar de uitgang. Zodra ik daar ben zie ik Jannachien staan en een innige omhelzing volgt.
Peter C is ook mee en is de volgende. Jannachien krijgt het al koud als ze ziet hoe ik erbij loop maar ik heb nergens last van. Op naar de auto en naar huis toe.

Dat verloopt gelukkig allemaal heel soepel, met dank aan Peter. Het begint wel steeds harder te waaien.

 

Bij thuiskomst hangt er een groot spandoek onder de carport en de vlag hangt uit. Dat ik dat nog mag meemaken!

Om 14 uur zet ik weer voet op Friese bodem. De dag verloopt verder rustig en de kinderen komen één voor één thuis. Zo krijgt iedereen zijn aandacht.
Tijd ook om mijn was van twee en een halve maand op te ruimen. Die ligt dezelfde avond alweer in de kast. Zoveel is dat nu ook weer niet, één keer een was draaien en klaar is Hein.

's Avonds het een en uiteraard ook het ander vertellen. Maar er is zoveel en geestelijk ben ik nog niet thuis maar zit ik nog in Spanje.
Dat blijft de hele week wel zo. Af en toe nog een keer contact met een loper die daar nog is of al thuis is. Het blijft lastig dat afkicken, daarom op zaterdag maar een blokje om.
Het geluk is aan mij kant want er is dan een tocht van de Flal in Appelscha en maar 25km.

De Hein(eken)ploeg gaat ook akkoord, dus rustig aan en tijd genoeg om bij te praten en mijn ervaringen te vertellen. Uiteraard onder het genot van een sapje. 

Voordat ik mij heb ingeschreven voor deze tocht zijn er al veel mensen naar mij toegekomen om te vragen hoe het gegaan is en hoe het thuis is.
Dat was een leuke ervaring, voorlopig zal de camino mij nog niet loslaten en heb ik weer gesprekstof voor 5 jaar.

O ja voor ik het vergeet, dat aankomen is in negatieve zin gebeurt, ik ben 7 kilo kwijtgeraakt op de camino. Mocht iemand ze vinden: ik hoef ze niet allemaal terug maar een paar zou wel mooi zijn. Zelf denk ik dat woudbonen met spek daar wel aan zullen bijdragen.

Tot een volgende keer!
En mocht ik teveel over de camino praten zeg het gerust.

Spreuk van de dag:

'Oeral thús, mar thús it bêst'.