Dag 49: donderdag 18 augustus: Roquefort - Mont-de-Marsan

Gisteravond weer lekker en gezellig gegeten. Sla vooraf, eend met puree, yoghurt en ijs met vruchten na. Afgelopen nacht voor het eerst in de lakenzak geslapen, het was warm zat.

 

Vanmorgen vroeg dag om 6 uur ging er al een wekker en om 7.15 uur was ik al op pad. Serge en Elisabeth zijn als eerste weg en al spoedig haal ik ze in. Zij halen mij in bij mijn eerste rust. In Bostens heb ik hen weer ingehaald en praten we nog even. Dan ga ik weer verder.
Toch weer een stuk over de oude spoorbaan, helaas, die later over gaat in een zandpad. Dat loopt toch ook niet helemaal fijn.

Even later schrik ik mij het apezuur omdat er ineens een fazant vlakbij met veel kabaal weg vliegt. Wat wel heel vervelend is zijn de straaljagers die steeds overkomen en de rust verstoren.
Het is wel lekker afwisselend, dan weer bebouwing en dan weer natuur. In Gaillères pak ik een terrasje voor een cola met wat lekkers.

Schijnbaar is dit ook de hangplek voor oppasmoeders.
Binnen no time 3 (oppas)moeders met 6 kids. Uiteraard word ik hier weer ingehaald door Serge en Elisabeth, die gaan rustig door.

Bij dit terras ligt ook een hond die door de eigenaresse wordt weggejaagd. Als ik weer loop loopt hij een heel stuk voor mij uit. Hij loopt een heel eind van de route mee.
Plots stopt er een auto, er gaat een raampje open en ineens een hoop geblaf. De bestuurder geeft een dot gas en de hond rent er achteraan, wat een dierenvriend!






Weer kom ik een pelgrim tegen die op de terugweg is. Hij is begonnen in Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compestela gelopen en is nu onderweg naar Vézelay.

Ik krijg weer de kans om de A65 over te steken en daar een pauze te nemen. Dat doe ik niet, het moet wel leuk blijven. De pauze neem ik net na Bougue als ik weer op een oude spoorlijn loop, nu een geasfalteerde.

 

Bij een mooie picknickplaats waar de laatste restanten van een laadperron nog te zien zijn neem ik een rust. Na deze stop is het nog 7 km bijna rechtuit. Uiteindelijk ben ik al om 14.15 uur bij de refuge. Om half drie gaat de winkel open waar ik de sleutel kan ophalen. Ook hier weer een stukje terug omdat de route net anders loopt. Ik loop ook weer even verkeerd terwijl ik bijna voor de deur heb staan wachten voor een rood licht.



voor de Heinekenploeg

Als ik met veel moeite de deur van het slot heb en mij geïnstalleerd heb met een komen Serge en Elisabeth er ook aan, ik laat ze binnen maar stuur ze gelijk weer weg om een sleutel op te halen.

Als ik wat bijgekomen ben ga ik op zoek naar waar ik jaren voor heb gespaard: een kapper. Na dik 8 jaar zal het er eindelijk van komen.
Het was een rib uit mijn lijf maar vooruit.

 

Nog even een stempel gehaald bij het VVV, gelijk ook gevraagd naar een nieuwe credential. Daarop vroegen ze of ik in de refuge sliep, wat ik bevestigde. Er werd gezegd dat ik een credential daar kon kopen. Kijk naar het verschil. Er kunnen weer 39 stempels bij.

Terug bij de refuge was Jean ook al gearriveerd. Morgen wil ik naar Hagetmau, dat wordt wel weer een lange etappe.

Spreuk van de dag:

‘beter 10 keer vragen dan één keer verdwalen’.